بررسی خوردوخوراک نئاندرتالها حقایق جدیدی را آشکار می کند

جمعه ۲۸ بهمن ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۴۱

بر پایه یافته‌های یک پژوهش جدید، بیش از ۹۰ هزار سال پیش انسانهای نئاندرتال‌ در پرتغال امروزی جانوران دریایی را شکار می‌کردند و روشهای پخت وپزی را به کار می‌بردند که برایشان بهره های تغذیه‌ای چشمگیری داشت.

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، در این پژوهش که در مجله مرزهای باستان شناسی محیطی (Frontiers in Environmental Archaeology) منتشر شد، رسوبهای ماقبل تاریخ پوسته‌های صدفی و استخوانهای کشف شده در غاری در جنوب لیسبون کنونی را تجزیه و تحلیل کردند.

به گفته پژوهشگران، از جمله ماریانا نابایس از موسسه دیرین زیست‌شناسی انسانی و تکامل اجتماعی کاتالونیا، یافته های این پژوهش در این باره که نیاکان باستانی انسان فراتر از غارنشین صرف بوده‌اند، شواهد بیشتری به دست می‌دهد.

دکتر نابایس گفت: یافته های ما میخ دیگری بر تابوت این دیدگاه منسوخ بود که نئاندرتالها غارنشینانی بدوی بودند و به زحمت و با ریزه خواری از مردار حیوانات بزرگ زنده ماندند.

پوسته های کشف‌شده از رسوبهای دست نخورده مربوط به عصر حجر عمدتاً بازمانده خرچنگهای قهوه ای اند و نشان می‌دهد این سخت پوستان غذای دریایی دلخواه نیاکان انسان بوده‌اند.

بر پایه این یافته ها، این جانوران دریایی را به طور کامل به غار می‌بردند، همانجا روی آتش زغال سنگ بریان می‌کردند و سپس می‌خوردند و این نشان می‌دهد که نئاندرتالها مرتباً خرچنگهای قهوه ای بزرگ را شکار می‌کردند.

دکتر نابایس توضیح داد: در آبگیرهای نزدیک ساحل صخره‌ای شکار می‌کردند و به سراغ خرچنگهای بالغ با میانگین پهنای پوسته ۱۶ سانتیمتر می‌رفتند.

پژوهشگران همچنین شکستگی های روی پوسته ها را به دنبال نشانه هایی از قصابی و آثار ضربه و همچنین برای تعیین اینکه آیا خرچنگها را با حرارت زیاد بریان کرده‌اند یا خیر، بررسی کردند.

الگوهای شکستگی پوسته ها نشان از آن دارد که بدن این حیوانات را احتمالاً برای دسترسی به گوشتشان با فشار می شکسته اند.

طبق آثار سوختگی یافت شده روی پوسته ها ممکن است این خرچنگها حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد حرارت لازم برای پخت‌وپز، حرارت دیده باشند‌؛ یعنی انسانهای نئاندرتال‌ خرچنگها را پس از شکار فقط خام‌خام نمی‌خوردند، بلکه آنها را کباب هم می‌کردند.

پژوهشگران به یاری این تجزیه و تحلیل، دخالت سایر شکارچیان را رد کردند زیرا در این تحقیق از سایر گوشتخواران یا جوندگان اثری به دست نیامد. علاوه بر این، الگوهای شکستگی از اینکه پرندگان شکارشان کرده‌اند، هم نشانی نداشت.

طبق یافته های پژوهشگران، این خرچنگهای بزرگ عمدتاً بالغ بود‌ه‌اند و احتمالاً از هر کدام حدود ۲۰۰ گرم گوشت به دست می‌آمد.

از آنجا که سخت پوستان گریزپا هستند، باستان‌شناسان حدس می‌زنند نئاندرتال ها احتمالا این خرچنگهای قهوه‌ای بزرگ را تابستان ها و هنگام جزر در آبگیرها شکار می‌کردند.

به گفته پژوهشگران، این یافته های تازه همراه با شواهد پیشین مبنی بر آنکه انسانهای نئاندرتال‌ به فراوانی صدف‌ کوهی، صدف دو کفه‌ای، حلزون و طیف وسیعی از ماهی ها را می‌خوردند، واقعیت این دیدگاه را آشکار می‌کند که مصرف غذاهای دریایی در افزایش توانایی های شناختی جمعیتهای نوانسانهای اولیه در جنوب صحرای آفریقا نقش مهمی ایفا کرده است.

در حالی که هنوز مشخص نیست چرا انسان‌ نئاندرتال‌ به سراغ صید خرچنگ‌ رفت، پژوهشگران می‌گویند پختن و خوردن سخت پوستان منفعتهای تغذیه ای چشمگیری برای آنها داشت.

دکتر نابایس گفت: این دیدگاه که نئاندرتالها گوشتخواران سطح بالایی بودند و از گیاه خواران بزرگ استپ - توندرا تغذیه می‌کردند، دارای سوگیری زیادی است.

او افزود: چنین دیدگاه هایی ممکن است تا حدودی در مورد جمعیت انسانهای نئاندرتال‌ ساکن کمربند حاشیه یخچالی اروپا در دوران یخبندان صدق کند اما در مورد ساکنان شبه جزیره های جنوبی صدق نمی‌کند و این شبه جزیره های جنوبی محل زندگی بیشتر انسانهای این قاره در تمام دوران پارینه سنگی، قبل، در طول و بعد از انسانهای نئاندرتال‌ بودند.

  https://www.itna.ir/news/71937  

  https://www.naderarmian.ir/na/la/fa/weblog/weblog-lec-159-na.php